Vandaag ben ik een fotografeerdert: op pad met de Fotoclub in Rotterdam

Vandaag ben ik een fotografeerdert: op pad met Fotoclub in Rotterdam.

Ja toch. Een heerlijk dagje met zacht lenteweer om met de Get the picture-groep op pad te gaan, niet dan? Voor de lezers die het niet kennen: Get the picture is een cursus die uit 100 opdrachten bestaat, uit te voeren in je eigen tempo. Er zit geen einddatum aan. Je stuurt de foto’s in en krijgt opbouwende feedback terug.

Een fijne manier om op een vrijblijvende manier onderdeel te zijn van de fotoclub, af en toe je comfortzone te verlaten en extra leuk: regelmatig worden er voor deze groep bijeenkomsten of workshops georganiseerd. Vandaag dus een fotowandeling door Rotterdam, onder leiding van onze eigen wegwijzert: Bert Lichtenberg, van Lightmountain Photography.

Fotowandeling Rotterdam


Gaan met die banaan!

We starten bij station Westblaak, bij de markthal. Met grote letters lezen we ‘Gaan met die banaan op het glas’ het heeft iets te maken met de marathon die de volgende dag gelopen zal worden. Heerlijk zo’n stad. Altijd wat te doen. Verdeeld in twee groepen gaan we de Markthal in en verdelen ons tussen de winkelende mensen. Men houdt niet van fotografen in de Markthal. Bert geeft ons tips: let op details, spiegelingen, het eten dat er verkocht wordt, de mensen, en het gebouw zelf.

Voor liefhebbers van architectuurfotografie een mooie uitdaging. De kleurige binnenkant, licht en donker zo dicht naast elkaar. Als je de trap op gaat is er een bijzondere foto van het puntige flatgebouw tegenover de Markthal te maken, in de weerspiegeling van de ramen in de zijwand. Ik merk dat ik er even in moet komen. Er is zoveel gaande dat het lastig is te focussen op details. Iets dat Bert ons juist wil meegeven.

Jasper Scheffers Fotowandeling Rotterdam


Kubuswoningen

Kauwend op een lekker broodje dat ik tussendoor in de Markthal gescoord heb, lopen we een stukje verder. Onderweg zie ik wel tien mensen die mooi zouden zijn om te portretteren. Wat een diversiteit. Er wonen mensen van 170 nationaliteiten in de stad. Maar ik blijf bij de groep en richt me op het volgende. Kubuswoningen.

Bert vertelt over de stad. Laat mooie foto’s zien van het zomercarnaval. Een aanrader voor degenen die graag mensen fotograferen. Het leuke is de kleurenpracht en het feit dat deze mensen ook graag gefotografeerd worden. We lopen tussen de kubuswoningen door. Er zijn pleintjes tussen de woningen en we worden uitgedaagd om te kijken naar leidende lijnen en geometrische vormen. Ze zijn een goed onderwerp voor architectuurfotografie.

Boodschap van Bert: regels als de gulden snede en dergelijke zijn goed om te weten maar ook geen garantie voor een goede foto. Blijf ook gewoon kijken naar wat jij zelf mooi vindt. Terwijl we bezig zijn en zoeken naar composities krijgen we tips om anders te kijken of om het anders te kunnen zien (klim een trapje op bijvoorbeeld).

Kubuswoningen Rotterdam Fotografie

Bert lichtenberg Fotowandeling Rotterdam met Fotoclub.nl

Rotterdam Haven

Het Witte Huis

Waar de kubuswoningen ophouden, volgt een mooi doorkijkje over een balustrade. Wat als eerste in het oog springt, is het Witte Huis. Een mooi stukje Unesco erfgoed in art-nouveau stijl dat het bombardement gelukkig overleefd heeft. Verder is er een haven en overvolle terrassen. Het is immers rokjesdag.

Er gebeurt veel in dit gebied dus Bert geeft ons mee: focus op details. Niet op het geheel. En ga dan vanuit de details een groter plaatje maken. Schepen, touwen, water, mensen en honden zijn dankbare onderwerpen. En natuurlijk de kubuswoningen waar we nu vanaf de overkant van het water op terugkijken.




Straatfotografie

Tussendoor merk ik dat er ook genoeg liefhebbers zijn van straatfotografie. Mooie mensen worden gevraagd en ongevraagd vastgelegd. Het laatste is iets waar je al doende steeds makkelijker in wordt. Ik vond het leuk om te merken dat men het haast doorheeft en er amper op reageert, omdat ze gewoonweg niet verwachten dat je hen aan het fotograferen bent.




Gebied bij Maritiem Museum

We lopen verder. Langs het water, een straat in met meer moderne hoogbouw. En een kartonnen huisje, raar maar waar. Denk aan een referentie bij hoogbouw, zegt Bert. Anders zie je op de foto niet helemaal hoe groot of hoog zo’n gebouw is. Aan het einde van die straat komen we bijeen enorm leuk havengebiedje: de Leuvehaven. Er is van alles te zien. De schepen, waarvan sommige hele fijne plekken zijn om te pauzeren, bedekt met kunstgras. maar ook tentoongestelde attributen zoals een levensgroot anker en een vuurtorentje die vanuit Hoek van Holland hierheen verplaatst is.

Ook zonder het museum binnen te gaan is het leuk om hier eens rond te struinen en lekker van het zonnetje te genieten. We schieten erop los, met de mensen van de fotoclub. Je brengt elkaar op ideeën, leert van elkaar en het is echt gezellig. Veel details, overzichten, doorkijkjes en keuze genoeg dus om je eigen compositie te maken. We stoppen aan het einde van dit gebiedje en kijken uit op de Rotterdam. Het grootste gebouw van Europa.






Erasmusbrug

Daar legt ‘ie dan. De harp. Oftewel de Erasmusbrug, het icoon van de stad. In zijn geheel of in een abstracte weergave, weer een mooi object om in het kader van architectuurfotografie vast te leggen. En het uitzicht vanaf de brug mag er ook wezen!

Aan de overkant zijn we op de kop van zuid aangekomen vanwaar je een mooi zicht op de skyline hebt. We moeten nog een eindje om langs Hotel new York te komen vlakbij het fotomuseum. Wat een mooie plek.

Nog even de ‘hoerenloper’ over (die eigenlijk gewoon de Rijnhavenbrug heet) met weer zo’n mooi uitzicht over het water. Aan de overkant ligt een ‘upcoming’ stukje van de stad. Katendrecht was voorheen de rosse buurt van Rotterdam en daar eindigen we op het terras van een hip café. Eigenlijk is het veel meer dan dat.

POSSE wordt vanuit een oud pakhuis gerund door ons soort mens: een fotograaf. Behalve een lekker koud biertje heeft hij binnen een galerie, bookshop, artlab en hoop mooie oude spulletjes. Leuk om te bekijken en de spullen zijn ook nog te koop. Maar ik ga zitten want ik ben er best wel moe van geworden!

Mijn camera gaat in mijn tas. Maar een enkeling wandelde avonds nog op eigen houtje verder. En dat bleek de moeite waard, zagen we later in de besloten Facebookgroep.



Andere blogs

Reacties

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *